Peak District dla początkujących – Carl Wark i Higger Tor – najpiękniejsze wrzosowiska w okolicy. Kilka naszych wskazówek

Peak District National Park

To dobrze znane miejsce wszystkim amatorom pieszych wędrówek. Ci, którzy nigdy nie próbowali zaznajomić się z Wielką Brytanią od strony turystycznej i rekreacyjnej często nawet nie wiedzą co to za miejsca. A szkoda. Przez Peak District przebiega najstarsza w Anglii długodystansowa trasa turystyczna, która nazywa się Pennine Way. Wzdłuż parku biegnie pasmo Gór Pennińskich, od którego pochodzi nazwa wspomnianego szlaku.

Peak District to doskonałe miejsce na jednodniowy wypad „po za miasto”. Jest ulubionym miejscem na weekendowy wypad dla mieszkańców Manchester i Sheffield, pomiędzy którymi znajduje się park. Do tej pory odbyliśmy ponad 50 wypadów do tego parku. Zatem miejsc wartych polecania na naszej liście jest wiele i ciężko wybrać z nich te najlepsze. Tym razem wróciliśmy, już po raz kolejny w dobrze znane nam miejsce, w okolicach którego bywaliśmy już wielokrotnie. Miejsce to ma sporo to zaoferowania. Jest świetną bazą na rozpoczęcie przygody z tym parkiem. Jak my rozpoczęliśmy poznawać go właśnie tu podczas naszej pierwszej wizyty. Nadeszła pora zatem na bliższe poznanie bardzo popularnej wśród angielskich amatorów natury miejsca.

Zapraszam również do zapoznania się z dwoma postami dotyczącymi dwóch ciekawych miejsc znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie

Rododendrony przy posiadłości Lonshaw Estate

Malowniczy szlak pośród dębów wąwozem Padley Gorge

Carl Wark , Higger Tor i Burbage Edge- sł

To trzy najbardziej znane miejsca – elemety krajobrazu, przyciągające w to miejsce tłumy spacerowiczów. O ich popularności świadczą dobrze „przedeptane” szlaki.

Dla wszystkich nowicjuszy wspomnę, iż szlaki w Wielkiej Brytanii nie są specjalnie wytyczane i znakowane „flagami” jak to bywa w polskich górach. Za drogowskazy służą porozstawiane w miejscach skrzyżowań i innych najważniejszych punktach słupki z zazwyczaj żółtymi strzałkami i ewentualnie drogowskazami z nazwami miejsca w których kierunku będziemy podążać. Zdecydowanie pomocne są mapy z zaznaczonymi szlakami i przewodniki, podręczne książeczki z opisanymi krok po kroku szlakami. W terenie często musimy zdać się na własną orientację i umiejętność czytania map.

Nasze początki były ciężkie, często błądziliśmy, źle odczytywaliśmy wskazówki z przewodników, gubiliśmy się. Z upływem czasu i wraz z nabraniem praktyki idzie nam lepiej. Ale wciąż zdarza nam się zbłądzić.

Dlatego wybranie na początek popularnych i prostych szlaków pozwoli każdemu na wdrożenie się w tajniki angielskich wędrowców. Warto też spytać mijane przez nas osoby o kierunek. Zawsze znajdzie się ktoś chętny udzielić pomocy i porad, a i często osoby te dobrze znają daną okolicę.

Słowniczek:

Edge – krawędź, tutaj grań

Sandstone – piaskowiec

Peak District to głównie skały zbudowane z piaskowca, tego surowca używano często do budowy okolicznych budynków, w tym znanej posiadłości Chatsworth House

Millstone– kamień młyński

Piaskowiec doskonale nadawał się do wytwarzania kamieni młyńskich, do dziś w różnych miejscach w parku odnaleźć można porzucone „kamienne koła”. Są one nieodzownym elementem krajobrazu i symbolem tego parku narodowego.

Brook – jedna z kilku nazw określających potok w języku angielskim
Kissing Gate– charakterystyczne przejścia,, gdzie bramka działa wahadłowo i znajduje się w półokręgu. Trzeba ją przesunąć do przodu, wejść do środka półokręgu, zamknąć za sobą furtkę robiąc jednocześnie w ten sposób wejście na druga stronę.

Parking:

Suprice View Car Park

S32 1DA, Sheffield, Hope Valley

Jadąc od strony Sheffield drogą A6187 w kierunku wioski Hathersage.

Płatny, cały dzień 4.70 funta, płatność TYLKO KARTĄ PŁATNICZĄ. Przez weekendy jest zamykany na noc po godzinie 21.00

Parking ten jest na liście miejsc „Dark Sky” tzn. uznano to miejsce za dość zaciemnione i pozbawione zanieczyszczenia nocnym sztucznym światłem i jest dedykowane do obserwacji nocnego nieba.

Kiedy i dlaczego? Czyli cały ten wrzos

To miejsce polecam szczególnie w okresie sierpnia i września jeśli jesteście miłośnikami wrzosu i wrzosowisk. W tym czasie wrzosy kwitną najintensywniej. Z parkingu trzy wejścia na szlaki prowadzą wprost w morze fioletowych krzewów.

Jak się przygotować?

Dobre wodoodporne buty to podstawa, większość terenu to grunty torfowe, chłoną wodę jak gąbka i długą ją trzymają w sobie. Podłoże często bywa podmokłe, grząskie, a każdy krok może się głęboko zapadać w podłoże. Warto wziąć pod uwagę ilość wcześniejszych opadów
Mapa okolicy, przewodnik z opisaną trasą wybraną przez was albo google maps z mapą satelitarną na której dobrze zaznaczone są główne szlaki w okolicy. Zasięg telefonów komórkowych powinien być cały czas podczas wędrówki (na szczęście)
Kurtka przeciwdeszczowa, dobra pogoda na nizinach nie jest gwarancją dobrej pogody w Peak District. Regułą jest, że temperatura spada średnio o jakieś 2 – 3 stopnie w porównaniu do np. Doncaster. Częściej też tam pada, a pogoda lubi się rządzić typową dla gór dynamicznymi zmianami, bywa bardziej nieprzewidywalna.
optymizm i radość
termos z herbatą i coś do przekąszenia. Okolica prosi się sama na chwile relaksu na piknikowym kocu

CARL WARK

Peak District to nie tylko przepiękne krajobrazy wzgórz z łagodnie zaokrąglonymi wierzchołkami i malowniczymi dolinami w kolorze soczystej zielni upstrzone kamiennymi ogrodzeniami i tłumem białych baranków na wolnym wybiegu. To kraina skrywająca pozostałości po dawnych osadach, twierdzach i ludach, zamieszkujących wieki temu te tereny.

Tak też jest w przypadku Carl Wark – to pozostałości fortu wybudowanego na wzgórzu. Do końca nie wiadomo z jakiego okresu pochodzi. Sposób budowy wskazuje na dwa bardzo różne okresy. Czas powstania tej budowli datuje się na Epoke Żelaza lub Brązu jak również na czas panowania Imperium Rzymskiego w tym rejonie w V i Vi wieku. Najprawdopodobniej Rzymianie rozbudowali swoją twierdzę na podwalinach pochodzących z dawnej epoki. Lecz do końca naukowcy nie potrafią potwierdzić tej tezy. Zdecydowanie wiadomo natomiast, że ta budowla służyła celom obronnym i jest jedną z dziewięciu takich fortów obronnych znajdujących się na wzgórzach, a których czas powstania datuje się na odległą epokę żelaza.

HIGGER TOR

to charakterystyczne wzniesienie skalne, wyróżniające się na tle otaczających go pofalowanych wrzosowisk. Od strony południowej prowadzi do niego szlak poprzez wspomniany wcześniej Carl Wark szlak, wymagający niewielkiej wspinaczki. Natomiast od północy z parkingu znajdującego się na wyższym poziomie szlak prowadzi po prawie płaskim terenie. Zdecydowanie wzgórze to wyróżnia się na tym terenie.

BURBAGE EDGE

To kolejna formacja skalna, wysokie na kilkanaście metrów skałki tworzące razem długą ścianę. Są doskonałym miejscem do stawiania pierwszych kroków przez wspinaczy skałkowych. Podczas weekendu można tu spotkać wielu amatorów tego typu sportu. Wspinają się tu całe rodziny nawet z małymi dziećmi.

Opis naszej trasy „Burbage Edge and Carl Wark”

dystans: 9,2 km

czas: 3,5 godziny

przewyższenie: 290 m

Parkujemy auto na parkingu Suprice View. Stąd są trzy „furtki” wejściowe na szlaki. Przechodzimy tą środkową, znajdującą się naprzeciwko wjazdu na parking wprost do lasku brzozowego. Wspinamy się ścieżką pod górkę. Las się przerzedza, wkraczamy na otwarty teren wrzosowisk. Na horyzoncie widoczny jest olbrzymi głaz – Mother Cap – który zawsze przypominał mi kształtem siedzącego barana?! Podążamy dalej tą samą ścieżką, dobrze przetartą w tym samym kierunku. Po lewej stronie widać zarys skał Over Owler Tor i Carl Wark a na wprost wyrasta Higger Tor. Docieramy do skrzyżowania z innym szlakiem, idziemy prosto, nie zmieniając kierunku wędrówki.

Rododendrony przy posiadłości Lonshaw Estate
Docieramy do rozwidlenia dróg, jedna prowadzi w lewo, gdzie widać fragment szosy i druga w prawo prowadząca w kierunku Higger Tor. Idziemy w prawo, po drodze mijamy pastwisko po lewej stronie ogrodzone kamiennym murem. Ta część trasy jest bardzo podmokła, wysokie trawy wyrastają na bardzo wilgotnym terenie.
Docieramy do momentu gdzie szlaki się krzyżują, w lewo dojdziemy do Higger Tor, idą w prawo wejdziemy na Carl Wark, my kontynuujemy szlakiem na wprost schodzącą w dół doliny. Ścieżka jest mało widoczna, dość stroma i bardzo podmokłą. Kierujemy się w stronę widocznego w dole kamiennego mostka. Ten most jest dobrze zachowanym przykładem mostu typu packhorse bridge i został wzniesiony w 1750 roku. Dnem doliny płynie strumień Burbage Brook. Przechodzimy przez mostek. Stąd po łuku w prawo prowadzi nas szeroka żwirowa ścieżka pnąca się lekko do góry do szlaku głównego, gdzie skręcamy w lewo.
Podążamy tym szlakiem w kierunku Upper Burgage Bridge. Po prawej stronie towarzyszy nam ciąg skałek wspinaczkowych Burbage Edge a po lewej stronie mamy piękna panoramę doliny i widok na Higger Tor i Carl Wark. Docieramy do szosy, znajduje się tu parking i tablica informacyjna na temat okolicy. Musimy się jeszcze przeprawić przez dwa strumienie używając za pomost wystających głazów pośród szumiącej wody. Przed kolejnym wyjściem na parking skręcamy w lewo. Na tym parkingu zazwyczaj stoi auto – lodziarka z lodami i napojami. Odchodzą tu dwie ścieżki jedna prowadzi w dół do koryta strumienia a druga, powyżej prowadzi do Higger Tor, którą kontynuujemy naszą wędrówkę. Docieramy do najwyższego punktu i znajdujemy się na Higger Tor, schodzimy w kierunku Carl Wark, szlakiem prowadzącym w dół między wielkimi głazami. Widoczna ścieżka prowadzi nas dalej poprzez wrzosowisko.
Wspinamy się na Carl Wark. Na płaskowyżu błądzimy, zamiast zejść zejściem od południowo – wschodniej strony (po prawej) schodzimy południowo – zachodnią ścieżką (kraniec zbocza po lewej). Szlak bardziej dziki, mało uczęszczany dlatego też z spotykamy się z niewielkimi trudnościami w przedarciu się przez gęste paprocie i powrocie na właściwy szlak. Przed zejściem z Carl Wark polecam dokładniejsze niż nasze rozeznanie w terenie i odnalezienie ścieżki po prawej stronie, a nie kierowanie się tak jak my do zejścia po lewej stronie.
Ścieżka jest teraz bardzo wyraźna i schodzi łagodnie w dół wychodząc na drogę A6187. Przechodzimy na drugą stronę. Trzeba bardzo uważać, gdyż droga jest bardzo ruchliwa, a okoliczne zakręty ograniczają znacznie widoczność. Idziemy drogą, przechodząc przez most. Zaraz za mostem jest przejście w murze po prawej stronie. Przechodzimy nim i dalej wędrujemy lasem.
Na rozwidleniu kamiennych ścieżek, idziemy w prawo wzdłuż potoku Burbage Brook. Przechodzimy nad rzeką drewnianym mostkiem i wędrujemy dalej, mając wodę po lewej stronie ścieżki. jest to tłumnie odwiedzane miejsce przez rodziny z dziećmi w trakcie wakacji i weekendów. Okolica sprzyja beztroskiemu piknikowaniu.
Gdy docieramy do kolejnego drewnianego pomostu, skręcamy ostro w prawo, wąska ścieżka prowadzi nas wąskimi i stromym wąwozem aż do samego parkingu.

Peak District National Park To dobrze znane miejsce wszystkim amatorom pieszych wędrówek. Ci, którzy nigdy nie próbowali zaznajomić się z Wielką Brytanią od strony turystycznej i rekreacyjnej często nawet nie wiedzą co to za miejsca. A szkoda. Przez Peak District przebiega najstarsza w Anglii długodystansowa trasa turystyczna, która nazywa się…